همراه با مجید قهرودی از رکاب زدن تا عکاسی نجومی

مجید قهرودی سال‌هاست که به عنوان یک “ستاره شناس” یا ” منجم” آماتور و عکاس نجومی فعالیت می‌کند. او بارها برنده‌ی مسابقات داخلی و بین‌المللی شده و عکس‌هایش جاهای مختلفی چاپ شده‌اند. مجید دوچرخه‌سوار هم هست. به قول خودش در سطح تیم‌ملی نیست ولی به نظر ما دوچرخه‌سوار خیلی خوبیست. تا کویر مرنجاب تنهایی رکاب می‌زند تا به ستاره‌ها برسد. در این مقاله سعی در معرفی ستاره شناس معروف اقای مجید قهرودی کرده ایم. پس تا اخر مقاله با ما همراه باشید.

مجید قهرودی کیست؟

مجید قهرودی در سال 67 در کاشان به دنیا امد. وی در دبیرستان شاهد در رشته ریاضی فیزیک مشغول به تحصیل شد. سال قبل ورود به دانشگاه، ۳سالی بود که از رفتن مجید قهرودی به کلاس های نجوم میگذشت. وی در سال 85 همکاری خود را با رصدخانه کاشان شروع کرد. مجید قهرودی یکی از ستاره شناسان بین المللی که با ثبت عکس از قلعه دماوند که 3 سال طول کشید تا وی تواست از این صحنه عکس بگیرد توانست اسم خود را در جهان ثبت کند. این عکاس کاشانی توانست در بخش عکس نجومی در نخستین جشنواره بین المللی خیام که در نیشابور برگزار می شد با اخذ رتبه اول مدال طلا این جشنواره هنری را به خود اختصاص دهد. در نخستین جشنواره بین المللی عکس خیام 15208 عکس از 2354 عکاس از 76 کشور جهان شرکت داشتند. قهرودی با ثبت عکسی از راه شیری در روستای مرق کاشان توانست نظر دواران این جشنواره بین المللی برای کسب رتبه اول در بخش عکس نجومی جلب کند.

اهدای جایزه نخست به مجید قهرودی در جشنواره

رویداد های نجومی و رصد ستارگان

دوران  تحصیل در دانشگاه

در سال ۸۵ مجید قهرودی  اولین کنکور را داد و پتروشیمی اراک قبول شد. سپس به دانشگاه ازاد رفت و انجا چون محیط دانشگاه و شهر باب میلش نبود و از خانواده خودش دور بود و کمی  برایش  سخت بود قضیه را منحرف کرده و سال بعد مجدد کنکور داد. در کنکور بعدی رتبه ی خیلی خوبی را کسب نکرد. حتی او اولین انتخابش را کامپیوتر زده بود که ان را هم قبول نشده و در اخر فیزیک پیام نور قبول شد. طبق گفته ی او انتخاب این رشته و رفتن به رشته کاملا  اتفاقی بود  و خداروشکر کرد که ان دانشگاه را قبول شده نه دانشگاه کاشان که اگه اینطور میشد نه فرصت برای فعالیت داشت و نه دانشگاه فضای مناسبی را در ختیار او قرار میداد.

نقش خانواده در انتخاب رشته

به نظر مجید قهرودی ” نقش خانواده به علت وجود جامعهی سنتی چه تحصیل کرده و چه سنتی، یک مشکل مشترک بین همه ان ها  وجود دارد و ان هم این هست که حتی اگه تحصیل کرده هم باشد و بهترین پزشک یا استاد باشد چون در یک رشته خاص تحصیل کرده، شاید برایش قابل پذیرش نیست که فرزندش یک  رشته هنری را  انتخاب کند. و این ذهنیت براش وجود ندارد. و این مشکل تحصیلات داشتن یا نداشتن ان ها نیست، مشکل ذهنیت خانواده هست. هیچکس دوست ندارد که فرزندش را  جایی بفرستد که ازش اطمینانی ندارد. و فقط زمانی که خانواده در شرایطی قرار بگیرد که با توجه به بزرگ شدن اجتماع، با تفکر های جدیدی اشنا بشوند.

تصویر زیبایی از کویر برف پوشیده

شروع دوچرخه سواری

حدود ۱۵سال پیش بود که دوچرخه سواری را  شروع کرد. و بعد از ۶، ۷ سال که حرفه ای ادامه داد، تصمیم گرفت دوچرخه سواری را کنار بگذارد. کنار گذاشتنش در حقیقت اجباری بود چون می‌خواست عکاسی نجومی را شروع کند و چون پس اندازی نداشت که دوربین بخرد با پس اندازی که از کلاس های نجوم داشت و فروش دوچرخه توانست دوربین بخرد.

با وجود این که در ان برهه تصمیم سختی برایش بود اما الان خیلی خوشحال هست که ان تصمیم را گرفته و یک سال بعد از این که دوچرخه را فروخته توانست دوباره خریداری بکند و از سال ۹۰ به این طرف که دوچرخه سواری کوهستان را ادامه داد، همیشه تنها بود و فقط یکی از دوستانش همیشه همراهش بود و میشود گفت که کسی تاحالا تمرین های او را ندیده و بخاطر همین هم از این مسیر سختی که طی شده کمتر کسی اطلاع دارد.

در عکاسی نجوم کسانی بودند که دنبال میکردند اما در دوچرخه سواری در کاشان به ان صورت کسی دنبال نمیکرد و به همین دلیل مجبور شد در این یک سال اخیر از تمامی فعالیت های نجوم و عکاسی نجوم عقب بشیند که بتواند بیشتر تمرین کند و سخت ترین کار او هم تمرینایی بود که برای حفظ آمادگی جسمانی برای عکاسی دوره نجومی را پشت سرگذاشت. وحجم فعالیت های او  خیلی زیاد بود و کمتر کسی دیده که او چقدر سختی را طی کرده که بتواند به سطحی از امادگی جسمانی برسد و  بتواند باز هم عکاسی بکند.

عکسی که ثبت آن 3 سال طول کشید

مجید قهرودی ـ عکاس اهل کاشان ـ درباره ثبت این اثر به ایسنا توضیح داده است: “من از سال ۸۲ در رشته نجوم فعالیت می‌کنم و به واسطه علاقه‌ای که به هنر داشتم جذب عکاسی و وارد عکاسی نجومی شدم. از طرفی چون ورزش را به طور حرفه‌ای دنبال می‌کردم، از اولین روزهایی که با دماوند آشنا شدم عکاسی از آن را شروع کردم. تصمیم گرفتم که بیشتر بر عکاسی نجومی از دماوند وقت بگذارم، دماوند را از منظر نجوم به مردم نشان دهم و با سوژه‌های مختلف نجومی مانند ماه، خورشید، شب پر ستاره، راه شیری و … از دماوند عکاسی کنم. “

او ادامه داد: “یکی از آن ایده‌ها عکاسی از ماه کامل بود، منتهی باید تعیین می‌کردم که در چه روزی و کجا قرار بگیرم که بتوانم ماه کامل را مقارن با دماوند عکاسی کنم و از طرفی هم در ماه تنها یک بار فرصت این ثبت این عکس را داشتم و همچنین باید در نظر می‌گرفتم که راستای طلوع ماه یا از شرق یا غرب رشته کوه البرز است و خواه ناخواه مکان‌های عکاسی من در مناطق کوهستانی بود که دسترسی راحتی ندارد و همه جای آن هم قابلیت عکاسی ندارد؛ زیرا مثلا یک جا دره است یا یک جا کوه بلندی جلوی منظره را می‌گیرد. در نتیجه یکی از دلایلی که باعث شد ثبت این عکس سه سال طول بکشد این بود که مناطق البرز به گونه‌ای نیست که به راحتی بتوان به مکانی که می‌توان ماه را رصد کرد، دست پیدا کرد.”

این عکاس درباره دیگر دلایلی که باعث شد ثبت این عکس سه سال طول بکشد، تصریح کرد: “دلیل بعدی این بود که از ۱۲ فرصتی که در یک سال برای ثبت این عکس داشتم، خیلی‌ از آنها به دلیل صعب‌العبور بودن مسیر حذف می‌شد و فرصت‌های دیگر هم به دلیل شرایط جوی و ابری بودن هوا کنسل می‌شد. تقویمی دارم که تمام فعالیت های عکاسیم را در آن مشخص می‌کنم و برای ثبت این عکس تاریخ‌های مختلفی را روی قله‌های مختلف مانند قله‌های توچال، کلون بستک، قله سی چال، آزادکوه را در تقویم های خود مشخص کرده بودم. البته اینکه چطور متوجه می‌شدم ماه کامل هر بار روی کدام قله قرار می‌گرفت، به این صورت بود که به کمک دو نرم افزار شبیه ساز آسمان محاسبه می‌کردم ماه کامل هر ماه در چه مکانی و چه ساعتی قرار خواهد گرفت.”

او ادامه داد: “ماه همیشه از یک مکان طلوع نمی‌کند و اگر مثلا یک ماه از منظر قله توچال روی دماوند طلوع کند، ماه بعد ممکن است از منظر قله آزادکوه روی دماوند طلوع کند و یا قله‌های‌هایی که باید برای دسترسی به آن به جاده هراز یا چالوس بروید و بیشتر وقت‌ها هم هوا ابری بوده است. مهم این است که هوا صاف باشد تا بتوانید عکس را به ثبت برسانید ولی دماوند آب و هوای بسیار متغیری دارد و دقیق‌ترین پیش بینی‌ها هم نمی‌توانند به شما بگویند که هوا دقیقا به چه صورت خواهد بود، مخصوصا در فصل زمستان که هوا عمدتا بارانی یا برفی است؛ مثلا یکی از صعودهای ناموفق من به زمانی برمی‌گردد که به قله آزادکوه رفتم و هواشناسی گفته بود که هوا صاف است ولی با وجود صعود بسیار سختی که داشتم، ظرف دو ساعت هوا کاملا غبارآلود شد و دماوند دیگر دیده نمی شد.”

عکسی از کوه دماوند که زحمت 3 سال ای را بردوش عکاس معروف کاشانی انداخت

بهترین نقاط برای رصد ستارگان در یزد | از کاروانسرای تاریخی تا رصدخانه مدرن

توصیه به جوان ها

توصیه مجید قهرودی به جوان ها: “میگم من ۳۱ سالمه اما اندازه یه بچه ۱۴، ۱۵ساله دوست دارم هنوز چیزای جدید روکشف کنم و تجربه های جدید داشته باشم. من کوچیکتر از اونی هستم ک بخوام توصیه به کسی داشته باشم امامیتونم بگم که ادم تو هر کاری که با عشق واسش تلاش کنه قطعا موفق میشه و هرچقدر این تلاش بیشتر باشه مسلما دست اورد های شما بیشتر میشه.”

منابع

مصاحبه با مجید قهرودی _ عیسی محمود زاده

گفت‌وگو با مجید قهرودی؛ منجم دوچرخه‌سواری که تا ناسا رفت